หนังสือรางวัลซีไรต์ ประเภท “กวีนิพนธ์” ประจำปี พ.ศ. 2565

ขอตื่นหลับกับอ้อมกอดที่โอบเอื้อ สัมผัสอุ่นแห่งเลือดเนื้อ จะเชื่อมั่น จะอยู่ในอ้อมกอด อันเป็นนิรันดร์ เถิด, โอบรับทุกความฝัน…ทุกความจริง ไม่ต้องรักกันก็ได้ ไม่ต้องโรแมนติกจนเกินไป ขอแค่เป็นอ้อมกอดที่ไม่ไปกดทับบาดแผลเก่า ไม่สร้างรอยฟกช้ำใหม่ หรือรัดแน่นเกินไปจนห้อเลือด กระทั่งกระดูกแหลกป่น แค่เป็นอ้อมกอดอย่างสามัญที่สุดก็พอ เป็นอ้อมกอดอย่างที่มนุษย์จะโอบกอดมนุษย์ด้วยกัน